Bu benim olsunculuk

Bu dünyanın dil din ırk ayrımı yapılmadan mağdur edilen bir halkı varsa onlar çocuklardır. Her parka gidişimde etrafımdaki çocukların yanındaki ebeveynlerle ilişkisini gözlemlerim. Oyunlarına nasıl müdahale edildiğini, 4 duvar arasından lütfedip çıkararak parka getirilip dur, koşma, yapma, dokunma, üstünü pisletmelerle nasıl görünmez 8 duvarların arasına hapsedildiklerini, nasıl oyunun en tatlı yerinde kendi çok önemli (!) işleri için saygısızca, 5 dakika önceden haber verilmeden çekiştirile çekiştirile götürülüşlerini, ağlayan çocuğa polis geliyor asker geliyor tehditlerini hayretlerle ve dualarla izlerim. Allah bu çocukları bu ebeveynlerin elinden zulmünden korusun, dinimiz, amin diyerek izlerim. Gözleri gülmez bu çocukların, pür neşe zıpladıklarını görmem, hep bir kaygıyla oynarlar, düşme kaygısı, çamur olma kaygısı, her an gitme kaygısı, haklı kaygılar bunlar, 3 vakte kadar da gerçekleşir zaten... Kids, God bless you.